วันศุกร์ที่ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2555

ความประทับใจในวันสถาปนาโรงเรียนทุ่งสง



ความประทับใจในวันสถาปนาโรงเรียนทุ่งสง

      ในวันที่ 23และ24 สิงหาคม 2555โรงเรียนทุ่งสงก็จะมีนิทรรศการในกลุ่มสาระการเรียนรู้ต่างๆและในแต่ละกลุ่มสาระการเรียนรู้ก็จะแบ่งเป็นกิจกรรมหลายกิจกรรม เมื่อรวมทุกกลุ่มสาระการเรียนรู้แล้วก็จะมีกิจกรรมรวมทั้งหมดประมาณ 70 กว่ากิจกรรมตอนเช้าก็มีการตักบาตรเนื่องในวันสถาปนาโรงเรียนทุ่งสงครบ 70  ปี
      ทางโรงเรียนได้ให้ใบกิจกรรมแก่นักเรียนเพื่อให้นักเรียนได้เข้าชมการจัดนิทรรศการในกลุ่มสาระการเรียนรู้ต่างๆให้นักเรียนเขียนสาระที่ได้รับและให้อาจารย์ที่อยู่ในแต่ละกิจกรรมเซ็นลายเซ็นให้โดยได้แบ่งเป็นวันที่23สิงหาคมให้นักเรียนล่าลายเซ็น 10 ลายเซ็น และวันที่24 สิงหาคมอีก10 ลายเซ็น และให้อาจารย์ที่ปรึกษาเซ็นลายเซ็นอีกครั้ง
   

 ผมก็จะยกตัวอย่างกิจกรรมต่างๆที่ผมได้ไปชมมาในกลุ่มสาระการเรียนรู้ต่างๆ เช่น ในกลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษาก็มีกิจกรรมอาเซียน ในกลุ่มสาระการนี้ก็ทำให้ผมได้รู้จักประเทศต่างๆในภูมิภาคอาเซียน ได้เห็นชุดการแต่งกาย ได้รู้จักการทักทาย และนอกจากนี้ยังได้รู้จักการแต่งกายของคนของแต่ละภาคในประเทศไทย ได้รู้จักสภาพภูมิอากาศ ภูมิประเทศของแต่ละภาคในประเทศไทย

    ต่อไปก็จะเป็นกลุ่มสาระการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ ในกลุ่มสาระการนี้ก็จะมีกิจกรรมมากมายเลย เช่น กิจกรรมแรงตึงผิว ทำให้รู้ว่านมนั้นมีแรงตึงผิวมากกว่าน้ำยาล้างจาน  กิจกรรมกระแสลมทำให้ทราบว่าชาวประมงใช้กระแสลมบก ลมทะเล ในการออกเรือหาปลาและการกลับเข้าฝั่ง และนอกจากนี้ยังมีกิจกรรมการตอบคำถามเพื่อชิงของรางวัล และยังจะมีการทดลองทางวิทยาศาสตร์ให้ได้ชมกันอีกด้วย

      ต่อไปก็จะเป็นกลุ่มสาระการเรียนรู้เกษตรกรรม เป็นกลุ่มสาระหนึ่งเลยที่ผมชอบในการจัดนิทรรศการมาก เพราะมีการจัดกิจกรรมในเรื่องของทฤษฎีเศษฐกิจพอเพียงมีการทำนา การเลี้ยงปลา มีการปลูกผัก และยังมีการจัดสวนในขวดแก้ว มีการทำน้ำหมักชีวภาพ มีผัก ผลไม้ ที่ได้จากการปลูกของนักเรียนมาจัดให้ชมกันด้วย ฟักทองแต่ลูกใหญ่มากยังจะมีผลไม้ที่แปลกๆที่ผมไม่เคยเห็นก็มี และนอกจากนี้ยังมีของที่นักเรียนทำกันเองแล้วนำมาขายในราคาเป็นกันเอง เช่น หน่อไม้ดอง สะตอดอง และอีกมากมาย เป็นกลุ่มสาระการที่นักเรียนสนใจมากอีกกลุ่มสาระการหนึ่งเลย

        ต่อไปก็จะเป็นกลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์ ซึ่งเป็นกลุ่มสาระการเรียนรู้ที่ผมต้องประจำอยู่เพื่อเป็นคนที่ให้น้องๆ พี่ๆ เพื่อนๆ ได้เล่นกิจกรรมต่างๆด้านคณิตศาสตร์ ในกลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์ก็จะมีกิจกรรมเยอะแยะมากมาย เช่น เกม24  เกมบิงโกหยอดเหรียญ  เกมเลขโดด  SUDOKU  เกมA-MATH  และอีกมากมาย ส่วนถ้าใครเล่นเกมผ่านถึง 3 เกมขึ้นไปก็จะได้รับเกียรติบัตร และผมเป็นคนหนึ่งที่เล่นเกมผ่าน 3 เกมขึ้นไป และทำให้จากที่ไม่ชอบคณิตศาสตร์ก็สนุกกับคณิตศาสตร์มากขึ้น
   

  นอกจากนี้ยังมีการจัดนิทรรศการของกลุ่มสาระการเรียนรู้อื่นอีกมาก อันได้แก่กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทยได้ชมเหรียญไทยในอดีตและเหรียญต่างชาติ กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ และยังมีการจัดนิทรรศการด้านศิลปะ มีทั้งภาพวาด ลายเส้นต่างๆ

     ส่วนในโรงอาหารก็มีการจัดประกวดวงดนตรีไทยเป็นการเปิดโอกาสให้น้องๆประถมได้แสดงความสามารถ ส่วนที่ร่มฉัตรก็มีการประกวดวงดนตรีซึ่งเป็นการเปิดโอกาสให้แก่เยาวชนรุ่นใหม่ได้แสดความสามารถและใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์และจะได้ห่างไกลกับยาเสพติดอีกด้วย


   สำหรับผมแล้วงานในวันสถาปนาโรงเรียนทุ่งสงเป็นวันที่ได้ทั้งความรู้ในการเข้าชมกิจกรรมต่างๆของแต่ละกลุ่มสาระการเรียนรู้และได้สนุกกับการเล่นเกมต่างๆ ทำกิจกรรมต่างๆ ทำการทดลองต่างๆ รวมไปถึงการตามล่าหาลายเซ็นทั้ง 20 ลายเซ็นอีกด้วย





วันอาทิตย์ที่ 12 สิงหาคม พ.ศ. 2555

ความประทับใจกับหน่วยมิตรประชากองทัพอากาศ


                   
                              ความประทับใจกับหน่วยมิตรประชากองทัพอากาศ


    ความประทับใจของผมที่หน่วยมิตรประชากองทัพอากาศมาให้ความรู้และความสนุกที่โรงเรียนทุ่งสง วันนั้นเป็นวันที่ผมประทับใจมากเพราะตอนที่ผมไปนั่งชมพวกพี่ๆทหารอากาศชาย ทหารอากาศหญิงร้องเพลงให้ฟังพี่ๆเขาร้องได้เพราะไม่แพ้นักร้องเลย และมีพี่ทหารหญิงคนหนึ่งได้ออกมาร้องเพลงพี่เขาร้องเพลงได้เพราะมากและพี่เขาก็ได้ลากผมออกไปด้านหน้า ให้ผมไปทำกิจกรรมตอนนั้นผมรู้สึกตื่นเต้นมากเพราะในโรงยิมของโรงเรียนทุ่งสงเต็มไปด้วยนักเรียนมากมาย ถึงผมจะตื่นเต้นแต่ผมก็สนุกมากที่มีส่วนร่วมในกิจกรรมของพี่ทหารอากาศ

    พอถึงเวลาตอนเที่ยงๆก็มีนักร้องจากแดนสะตอที่เป็นทั้งนักร้องและเป็นทั้งทหารอากาศ ฝันใจคนใต้นั่นก็คือ บ่าววี และคณะนักร้องแดนใต้ อาทิ หลวงไก่  บิว กัลยาณี  วงมอร์แกน  วงสกายพาส ศิลปินแดนใต้พี่ๆเขาได้ร้องเพลงให้ความสนุกแก่นักเรียนโรงเรียนทุ่งสง ผมดีใจมากๆที่ได้เห็นศิลปินแดนใต้ที่ผมชอบเคยเห็นแต่ในโทรทัศน์ แต่พอได้มาเห็นตัวจริงรู้สึกตื่นเต้นมาก แต่ไม่ว่าพี่ๆเขาจะดังหรือมีชื่อเสียงมากแค่ไหนพี่ๆเขาก็เป็นกันเองมากและทำให้ผมรู้สึกถึงความอบอุ่นที่พี่ๆศิลปินมอบให้ และทำให้ผมเห็นว่าพี่ๆเขาไม่ลืมคนใต้จริง

  ต่อมา...พอเสร็จจากความสนุกจากการได้ฟังเพลงจากพวกพี่ศิลปินแดนใต้แล้ว ในสนามของโรงเรียนทุ่งสง ก็มีพี่ๆทหารอากาศมาโชว์การขับเครื่องบินวิทยุบังคับให้แก่นักเรียนทุ่งสงได้ชม วันนั้นเป็นวันที่ทำให้ผมได้ทั้งความรู้และความสนุกและเป็นวันที่ผมประทับใจสุดๆ

       สุดท้ายนี้ผมก็ต้องขอบคุณพี่ๆหน่วยมิตรประชากองทัพอากาศและพี่ๆศิลปินแดนใต้ทุกๆคนที่มาให้ความรู้และความสนุกแก่บุคลากรโรงเรียนทุ่งสงทุกๆคน



วันจันทร์ที่ 6 สิงหาคม พ.ศ. 2555

วันแม่






พระคุณแม่ลูกรู้อยู่แก่จิต ลูกหมั่นคิดเฝ้าคิดถึงคอยนึกหา

มีทางใดได้ตอบแทนคุณมารดา ลูกจะหามาให้มิหวั่นเกรง
เพราะตัวลูกมิได้รวยและสูงใหญ่ ชอบมีใครจะมาเฝ้าข่มเหง
ลูกจะสู้สู้กับมันด้วยตัวเอง ไม่หวั่นเกรงมิให้แม่คอยห่วงเรา
ลูกจะหาอะไรแพงคงไม่ได้ ไม่มีจ่ายของเลิศหรูเช่นอย่างเขา
ลูกจะหาของดีให้แม่เรา นี่ลูกเอา..........ให้แม่เอย



 แม่ เป็นภาระให้แก่ลูกทุกคนมาตั้งแต่เกิด นั่นเป็นความจริงที่เราไม่อาจจะปฏิเสธได้ ก็ลองคิดดูสิ ตั้งแต่เราเกิดมา ยังไม่เคยเห็นหน้าค่าตากันเลย อยู่ดี ๆ ผู้หญิงคนนี้ก็มาโอบอุ้ม ถูกเนื้อต้องตัวเรา มิวายที่เราจะแหกปากร้องไห้ขับไล่ไสส่งยายผู้หญิงคนนี้ขนาดไหน เธอก็ยังพยายามปลอบโยน เห่กล่อมเราอยู่นั่นแหละ เป็นภาระให้เราต้องจำใจเงียบ ยอมนอนดูดนมเธออยู่จั่บ ๆ ๆ 

     "มานี่มาลูก มานี่มา อีกนิดเดียวลูก อีกนิดเดียว อีกก้าวเดียว" ไม่รู้จะเรียกทำไมนักหนา ไอ้เราก็เดินล้มลุกคลุกคลานอยู่ เห็นมั้ย เป็นภาระที่เราต้องเดินไปให้เธอกอดอีก
 โตขึ้นมาอีกนิด เราเริ่มกินอาหารได้ หล่อนก็เอาอะไรนักหนาไม่รู้ เละ ๆ เทะ ๆ มาบดให้เรากิน ไอ้เราจะไม่กินก็ไม่ได้ เดี๋ยวแม่จะน้อยใจ ก็เอาวะ เอาซะหน่อย เคี้ยวไปเเจ่บ ๆ อย่างนั้นแหละ แม่คุณก็ยิ้มปลื้ม คงนึกว่าเราอร่อยตายล่ะมั้งนั่นน่ะ กล้วยบดนะจ๊ะ เธอจ๋า ในปากฉันตอนนี้น่ะ ถ้าคิดว่ามันอร่อยขนาดนั้น ทำไมไม่ลองทานเองดูมั่งล่ะ 

        
          ทีนี้พอเราเริ่มพูดจารู้เรื่องขึ้นมาหน่อย คราวนี้ยังไงล่ะ ผู้หญิงคนนี้กลับขับไล่ไสส่งให้เราไปโรงเรียนซะอีก ไม่ไปก็ไม่ได้ด้วยนะ บางทีมีตีเราเข้าให้อีก ภาษาอะไรนักก็ไม่รู้ เอามาให้เราหัดอ่านหัดเรียนใช่มั้ย ลองคิดดูนะ สัปดาห์หนึ่งต้องไปโรงเรียนตั้งห้าวันน่ะ มันภาระหนักหนาแก่เราแค่ไหน 

         แต่พอถึงเวลาเราจะดูทีวี ดูหนังการ์ตูน นอนดึกขึ้นมาสักหน่อย ลองนึกย้อนไปสิ ใครกันเคี่ยวเข็ญให้เราไปนอนด้วย ตัวเองง่วงจะนอนคนเดียวก็ไม่ได้นะ ต้องบังคับให้เราไปนอนเป็นเพื่อนด้วย ใช่มั้ย ที่พูดนี่ไม่ใช่ลำเลิกหรอกนะ เพียงแค่อยากให้เห็นใจกันบ้างเท่านั้น  

          วันเวลาผ่านไป เราโตขึ้น แต่แม่ก็ยังไม่ยอมโตตามเราสักที ลูกอยากจะทำผมทำเผ้า แต่งเนื้อเเต่งตัวให้มันดูอินเทรนด์ ดูทันสมัย ใคร ใครกันเป็นตัวสกัดดาวรุ่ง พูดแล้วขนลุก ผู้หญิงคนนี้มีพัฒนาการไม่คืบหน้าไปไหนเลย ว่ามั้ย 

 พอเราสำเร็จจบการศึกษาเเล้วเป็นยังไง... เธอร้องไห้ครับ เชื่อเถอะว่าเธอต้องร้องไห้ ถ้าเราไม่เห็นก็แปลว่าเธอต้องแอบร้องไห้ มีอย่างที่ไหน เราคร่ำเคร่งร่ำเรียนมาแทบตาย แล้วตัวเองแท้ ๆ ที่เป็นคนเริ่มเรื่อง พอเราเรียบจบแทนที่จะดีใจดันมาร้องไห้ มีอย่างที่ไหน  
ดีนะว่าเราเข้าใจ คู่มือการเลี้ยงแม่ ก็เลยทำใจได้ ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ ตอนนี้ขอไปฉลองการสำเร็จการศึกษากับพวกเพื่อน ๆ ที่นอกบ้านก่อน ก็แหม เรียนจบทั้งที จะมาให้นั่งดูผู้หญิงแก่ ๆ นั่งร้องไห้ทำไมล่ะ ใช่มั้ย  

       เป็นหนุ่มเป็นสาวกันแล้วนี่ คราวนี้ใคร ๆ ก็ต้องอยากมีแฟน คนโน้นก็ไม่ดี คนนี้ก็เรื่องมาก ผมยาวไปมั่งล่ะ ดูไม่มีความรับผิดชอบมั่งล่ะ...แม่ แม่จะไปรู้อะไร แม่เคยคบกับเขาเหรอ  


แม่ครับ แม่ไม่รู้สักเรื่องจะได้มั้ยพวกเราจะเป็นอะไรมันก็เรื่องของพวกเรา อนาคตของเรา ขอให้เราได้ตัดสินมันเอง แต่เรารับรองกับแม่ได้อย่างหนึ่งว่า เราจะไม่เป็นเหมือนแม่หรอก... เชย 












       นับจากบรรทัดแรก จนมาถึงบรรทัดนี้ เวลาก็ผ่านไปหลายปีแล้ว สมควรที่พวกเราจะแต่งงานมีครอบครัวเป็นของตนเองสักที ว่าแล้วเราก็ย้ายออกจากบ้านแม่ มายืนด้วยลำแข้งของตัวเอง อย่างที่แม่เคยพูดไง แล้วทำไมต้องมาทำตาละห้อยด้วยล่ะ วันที่เราย้ายออกมาน่ะ มันก็ไม่ได้ใกล้ มันก็ไม่ได้ไกลหรอกนะ ไอ้ที่ย้ายออกมาน่ะ แต่เวลามันรัดตัวจริง ๆ ใช้โทร.คุยกันก็ได้นะแม่นะ 


      ถึงวันที่เรามีลูก แม่ยังพยายามอยากมาทำตัวเป็นภาระกับลูกเราด้วย เราบอกแม่ว่าไม่ต้องมายุ่งหรอก เราดูแลลูกของเราได้ เด็กสมัยนี้มันไม่เหมือนกับสมัยแม่แล้วล่ะ 

      แม่อายุเกือบหกสิบปีแล้ว โทร.มาไอแค่ก ๆ บอกไม่ค่อยสบาย เราบอกแม่ว่าอย่าคิดมาก ในใจเรารู้อยู่แล้วว่าแม่พยายามเรียกร้องความสนใจ นั่นเป็นพัฒนาการตามธรรมชาติของคุณแม่วัยนี้  
        จวบจนกระทั่งวันหนึ่ง คุณโทร.กลับไปที่บ้านแม่ แต่... ไม่มีคนรับสายแล้ว อย่าเพิ่งตกใจ แม่อาจจะออกไปทำบุญที่วัดตามประสาคนแก่ก็ได้ ลองโทร.เข้ามือถือแม่ดูซิ...ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก...  

        อย่าเพิ่งด่วนสรุป มือถือแม่อาจจะแบตหมดก็ได้ ผู้หญิงคนนี้กระดูกเหล็กจะตายไป เธอต้องไม่เป็นอะไรแน่ ๆ คิดฟุ้งซ่านไปได้ ยังไงแม่ก็ต้องรอเราอยู่เหมือนเดิมน่ะแหละ ไปหาเมื่อไหร่ก็ต้องเจอ อย่างมากแกก็อาจจะงอนนิด ๆ หน่อย ๆ พอเห็นหลานตัวเล็ก ๆ วิ่งเข้าไปกอดก็ขี้คร้านจะอ่อนยวบเป็นขี้ผึ้ง หลายวันผ่านไป ทำไมแม่ยังไม่โทร.กลับมาอีกนะ ทำบุญตักบาตรก็ไม่น่าจะรอคิวนานขนาดนี้ ชาร์จแบตมือถือไม่เต็มก็เป็นไปไม่ได้ ต่อให้เป็นแบตเตอรี่รถสิบล้อป่านนี้ไฟทะลักแล้ว  
          วันนี้แวะไปหาแม่สักหน่อยดีกว่า ระหว่างทางที่คุณขับรถไป ลูกคุณซนเป็นลิงอยู่ข้าง ๆ ประโยคมากมายที่หลุดจากปากคุณ ล้วนเเต่เป็นคำที่แม่คุณเคยพูดมาแล้วทั้งสิ้นคุณเพิ่งสัมผัสได้ ภาพเก่า ๆ มากมายที่ผู้หญิงคนนั้นทำวิ่งวนอยู่ในหัวคุณ ช่างเถอะ.. เดี๋ยวเจอเธอแล้ว คุณจะสารภาพผิด แล้วทำทุกอย่างให้มันดีขึ้น แล้วคุณก็ได้เจอ คนที่คุณรู้สึกว่าเธอเป็นภาระให้กับคุณมาตั้งแต่เกิด